Waarom wil ‘ie nou nie eten?

Onze kleine Poubelle (da’s Frans voor vuilnisbak) eet alles wat los en vast zit. Hij eet alles en hij eet veel. Alleen de laatste tijd ging het met het avondeten niet goed: al dagen achtereen draaide hij na twee happen resoluut zijn hoofd weg als ik met een hap aankwam en de lippen bleven stijf op elkaar. En met zijn temperamentje konden we op ons hoofd gaan staan, maar er kwam geen hap meer in.  We hebben alles geprobeerd: hij eten geven, ik eten geven, pureren, grof laten, potje geven, er-komt-een-vliegtuig-aan-brrrrrrrrrrrr spelen, een-hapje-voor-omaaaaaaa spelen, ….niks hielp.

Wat is er met dat kind aan de hand? Zou hij ziek zijn? Is het een fase? Nou, hij bekijkt het maar:  hier heb je je bord en succes ermee! Nou, en dat was dus de oplossing. We zijn eruit: Menner wil Ut Zelluf Doen. Het is niet zo gek dat uitgerekend dát ons niet te binnen schoot, want zijn twee grote broers zijn aardslui op dat vlak en doen het liefst nog steeds helemaal niks zelf.

Maar voor Jongste geldt dat zelf tomatensoep eten met een ovenverse ciabatta de beste uitvinding is sinds in je bloot rondlopen!

De Slowcooker in het echt

Feit 1: De slowcooker arriveerde deze week. In het echt vond ik hem er nog robuuster uitzien dan ik had gedacht. Ik ben ook meteen lid geworden van een (ja, het is zo triest als het klinkt) Slowcooker-recepten-forum en mijn Slowcooker Kookboek is deze woensdag binnen bij mijn boekhandel. Ik hou niet van halfslachtig, zeg maar.

Feit 2: Vandaag was weer eens een Manlief-loze zondag en ik zou wat leuks gaan doen met de ex van een neef van mijn man en haar zonen. Het leuke is dat haar Oudste de uitgerekende-datum-genoot is van Middelste.  (Ik geef nu iedereen eerst even de tijd om de (bloed)verbanden te leggen.) Uiteindelijk is Middelste meer dan drie weken eerder geboren dan haar oudste, maar ze horen toch nog steeds een beetje bij elkaar.

Conclusie: Deze dag was de vuurproef voor mijn Slowcooker. Wij gingen de hort op, hij moest mijn eten koken. ’s Ochtends vroeg vulde ik de Slowcooker met allerlei rauw spul voor een goulash. Nog najankend van het uiensnijden (is dat een werkwoord?) zette ik de timer op 9 uur op standje Low.  In het echt zaten de laurierbladen er echt in, ik was ze alleen voor de foto vergeten.

Wij hadden besloten naar de kinderboerderij te gaan. En, oh mijn god, wij waren niet de enigen. Wij hebben ons bezoek aan de geitjes moeten afleggen samen met die zesduizend andere dagjesmensen.  Om mijn jongens op de foto te krijgen zonder andere kindjes heb ik vijf kindjes moeten neerslaan en zestien andere met ellenbogenwerk moeten verhinderen dat hok in te klimmen waar ik de foto wilde nemen.

Voor het eerst sinds een hele lange tijd heb ik Middelste zien genieten. We hebben sowieso na de operatie van woensdag zijn stemmetje nauwelijks gehoord, maar eigenlijk tobben we al wat langer met hem. Het is niet helemaal pluis met Middelste. Maar onze paarden-, geiten-, koeien-, poezen-, hondenfluisteraar knapt helemaal op als hij bij diertjes is. En de kinderboerderij deed zijn werk: Middelste is weer terug. Hij is er weer. Nadat hij heel erg lang op zijn rug tussen de geitjes had gelegen en alle geitjes bij hem had laten liggen, over hem heen had laten lopen, zijn veters had laten opeten en zijn oorlelletje had laten schoonlikken, besloot hij dat…

…neusje-neusje op je buik liggen bij een volgroeide, uit de kluiten gewassen koe (!) precies datgene was dat hij nodig had. Wat moet die arme koe zich kapot geschrokken zijn van dat O.R.A.N.J.E. jasje…

…maar wat het ook is dat Middelste doet of heeft, ik weet het niet, maar ook met dit uit de kluiten gewassen beestje kon hij bij wijze van spreken lezen en schrijven.

En de uitgerekende-datum-genoten hebben het grootse deel van hun weg handje-in-handje afgelegd.

Toen we thuis kwamen werden we verwelkomd door de geuren uit de Slowcooker…

Middelste is weer blij…
Dag geslaagd…
Slowcooker geslaagd…
Oh mijn hemel wat hebben we lekker gegeten!

Maar de volgende keer toch liever ook met Manlief erbij, dan pas is het echt perfect. (Doe je voorzichtig vannacht, lief?)

Oh Mike, it’s amazing!

Ik heb best vaak wel eens iets gekocht met de intentie het héél vaak te gaan gebruiken omdat het mijn leven zó veel makkelijker of beter zou maken of omdat het mij zoveel mooier of slanker zou maken. “Wacht maar af”, zei ik dan tegen Manlief, “dit is helemaal ideaal. Dit ga ik ècht gebruiken!”

En in alle gevallen een enkele keer verdween dat product zelden of niet gebruikt in een stoffige hoek en uiteindelijk bij het vuil of gaf ik het aan een vriendin.  Want nooit soms voldeed een dergelijk product niet aan de verwachtingen of werd ik met het product niet gelukkiger of mooier dan ik al was. Zo is bijvoorbeeld de Magic Bullet bij ons niet meer in gebruik en is mijn step apparaat naar een vriendin verhuisd.

Ik kan met de hand op het hart naar waarheid zeggen dat ik nog nooit iets bij tell-sell heb gekocht, maar dat komt alleen maar omdat die spullen alleen bij die toko te koop zijn en niet in de winkel. Ze overtuigen me namelijk wel altijd. Ja, denk ik dan, dit is het helemaal! Zonder deze concealer/magische afslankcrème/superkoker-mixer-hakker/verfroller is mijn leven ellende! Met dit product word ik gelukkig! Zodra tell-sell een winkel opent ben ik bankroet, dat weet ik zeker. Dan moet Manlief mijn creditcard doorknippen.

Soms echter, blijkt een gadget per ongeluk wel een hele goede koop. De elektrische vliegenmepper bijvoorbeeld is een doorslaand succes evenals de spinnenvanger. En de onlangs aangekochte elektrische luizenkam omdat we voor een tweede maal met een invasie kampten is misschien wel de beste aankoop van het millennium geweest.

Mijn laatste project is iets dat een Crock Pot heet, oftewel een Slow Cooker. Dit is niet nieuw; het is al heel lang een populair ding in de Angelsaksische wereld.  Zoek maar eens op internet. Wij kennen het in Nederland alleen nog niet.
Wat is het? Het is letterlijk een Slow Cooker. Je gooit ’s ochtends de ingrediënten erin en 8 of 10 uur later is het klaar. Je stooft je gerecht heel langzaam gaar. Hachee, draadjesvlees, stoofpotje, soep, ….het internet staat stijf met recepten.

Ik denk crèchedagen.
Ik denk peutergym en pas kwart voor zes thuiskomen.
Ik denk de hele zondag de deur uit en ’s avonds staat het eten klaar.

Manlief ziet de bui alweer hangen is sceptisch. “Na drie keer iets maken zal dat ding ook niet meer gebruikt worden!”

Maar deze keer kon ik triomfantelijk antwoorden: “Ik zweer je plechtig dat hij minimaal 5 keer gebruikt gaat worden. En na 5 keer gebruiken heb ik de 5 keer pizza halen wat we anders 100% zeker weten gedaan zouden hebben er al uit!”

Ik heb niet de illusie dat ik het ding 3 keer per week ga gebruiken. Maar eerlijk is eerlijk: ik gebruik mijn frituurpan ook niet drie keer per week en toch ben ik blij dat ik hem heb!

Hij gaat deze week besteld worden. Als het een succes is volgt volgende week (sprak ze optimistisch zonder enig idee van de levertijd te hebben) een logje en als het geen succes is horen jullie er N.O.O.I.T. meer wat over. Zo ben ik  dan ook wel weer.