Blijft leuk!

Ik kan blijven loggen over mijn leven, het houdt maar niet op. En al zeg ik het zelf, ik maak er altijd van die verdomd leuk verhaaltjes van! Ha ha, het moge duidelijk zijn: ik ben in een goed humeur. Jongens, maak je borst dus maar nat, want in een dergelijke stemming krijg je lyrische logjes van de Repel. Maar ik kan er niks aan doen; ik heb gewoon een héél erg leuk weekend.

Toen wij bedachten dat we de tweede verjaardag van Jongste op een zaterdag in september zouden vieren, hadden we geen rekening gehouden met het feit dat het voetbalschap van Oudste ook deze zaterdag een zaterdagwedstrijd zou inhouden. Oeps. Gelukkig draait Huize Repel op <synische toon>organisatie en improvisatie</synische toon> dus na de drukte van de vrijdag (werk-eten-boodschappen-kamer opruimen en in visite-stand zetten) konden we zaterdag redelijk relaxed naar de voetbal.
Ik maak wel geintjes over het leven van een socker mom, maar ik vind het echt heel leuk. De ouders van zijn medespelertjes zijn leuk en sportief; het is domweg gezellig langs de lijn. En ik geniet van mijn oudste zoon die al zo’n grote kerel aan het worden is. En hij is zó blij dat hij voetbalt. Hij wordt al de stofzuiger van het middenveld genoemd, de corner-specialist en natuurlijk Pi-air. En ik ben nog steeds die fanatieke moeder die zo heel hard “pi-air” riep toen Oudste die vrije trap nam en die zo handig is met een weblog. Ach, ik kan me slechtere reputaties voorstellen om te hebben.

Dus deze socker mom zat vanmorgen vroeg de site van onze F10 bij te werken met het wedstrijdverslag en de stand van de penalties. (Voor de leken onder ons: ze mogen na afloop van de wedstrijd allemaal een penalty schieten.) De weblog van mijn zoon was eerder voorzien van een nieuwe log dan mijn eigen stekkie!

Excuses voor de uitermate belabberde kwaliteit van onderstaande foto, maar ik heb hem niet gemaakt en Vader Van Medespelertje heeft duidelijk geen nieuwe lens!

Ik bleek nog ruim een uur te hebben voor de visite zou losbarsten, dus ik besloot nog maar een rondje te lopen. Het was lekker weer en nog net fris genoeg. En het lopen ging heerlijk. Het ging zo lekker dat ik mijn rondje net iets groter maakte. En ta-taaaaa, kom maar op met op die loftrompet, want ik rende 10.14 kilometer binnen een uur. Ik heb mijn doel bereikt: ik kan 10 kilometer binnen het uur rennen!
Nu moet ik mijn conditie vasthouden een geen blessure oplopen. Ik ga in mei officieel de 10 kilometer lopen en en in mei kan het warm zijn. Ik ben een ‘koud weer loper’, dus ik hoop dat ik het red in mei.

Man oh man: de Repel rent 10 kilometer binnen het uur. Lang leve de power song van de Nike+iPod

Dus nog blij van de voetbal en helemaal high van het rennen gingen we over naar de middag: hieperde-de-piep….HOERAAAAA! Jongste zou zelf wel even zijn ballonnen opblazen. Kijk hem eens, de spuug loopt langs zijn handje. Jullie begrijpen zeker wel dat toen het hem uiteindelijk niet lukte en hij het natte besmeurde ding aan mij gaf, ik tegen hem zei: “Ga maar naar papa, die helpt je wel!”

Het is echt een heel leuk loopwagentje, een super leuk ding, en hij kan giraffe (=overlevingsknuffel) erin meenemen. Maar ik kreeg gisteren sterk de indruk dat opa en oma net zo goed alleen de doos hadden kunnen geven. Daar werd nog meer mee gespeeld dan met het karretje zelf! Uren lol hadden ze met een lege kartonnen doos.

En wat doe je dan de volgende dag op een mooie zondagmorgen? Dan ga je naar Repelbos! Dan ga je de eendjes brood voeren. Maar ik kreeg Jongste maar niet uitgelegd dat het drie dagen oude brood niet voor hem, maar voor de eendjes was!

En ze hadden vandaag Kristal in Repelbos. Heus kristal. Speciaal voor Repel.

Sorry schat, daar op de kazerne vandaag, dat je er weer niet bij was. Je hebt weer wat gemist: Jongste kan ook voetballen. Hij neemt een heule, heule lange aanloop en knalt die bal dan wel 60 centimeter ver!